Rozdział XII

  - Lou, naprawdę musisz jechać? Może wejdziesz do nas na górę? - dopytywała Hann trzymając przy uchu telefon siostry

 - Wiesz, jeśli chodzi o to, czego bym chciał, to posiedziałbym z wami, ale z drugiej strony czuję się zobowiązany do tego, żeby pogadać z Zaynem i Harrym. Potrzeba tam teraz kogoś, kto będzie miał na nich oko i nie pozwoli im rzucać się na siebie nawzajem - odparł wzdychając

 - Jest mi tak głupio… Nie chciałam skłócić przyjaciół… Wszystko muszę spieprzyć, gdziekolwiek się nie pojawię… - wydukała łamiącym się głosem

 - Hann, wszyscy na to pozwoliliśmy, po prostu całą czwórką zrobiliśmy totalną głupotę…

 - Ale co ja sobie myślałam?! Że coś takiego to niewinna zabawa?! Gra w kółko i krzyżyk to niewinna zabawa, a nie to, co robiliśmy wczoraj!

 - Przecież to nie był twój pomysł… Otwórz drzwi.

 - Że co?

 - No otwórz drzwi do mieszkania, wszedłem na górę

Powolnym ruchem oddaliła telefon od ucha i niepewnie spojrzała w stronę drzwi, od których dzieliło ją zaledwie parę kroków. Podeszła bliżej i zdecydowanym ruchem przekręciła klucz w zamku a następnie szeroko otworzyła drzwi. Nie zdążyła w żaden sposób zareagować na ponowne spotkanie z Louisem, ponieważ ten bez chwili namysłu wparzył do środka i zamknął dziewczynę w swoich objęciach

 - To nie twoja wina i nic nie zniszczyłaś, głuptasie - szepnął, gładząc dłonią jej włosy

Całemu zdarzeniu przypatrywały się Yv i Karo. Na moment oderwały wzrok od Hanny i Louisa, by wymienić między sobą epatujące zdziwieniem spojrzenia.

 - Rozumiesz coś z tego? - Karolina szepnęła po polsku w stronę przyjaciółki

 - Nic z tego kurwa nie rozumiem - odparła, drapiąc się po głowie - muszę zapalić, idziemy!

 - Ale ja nie palę… - zaczęła Karo

 - To będziesz patrzeć, jak ciocia Iwonka puszcza dymka! - oznajmiła stanowczo, po czym złapała blondynkę za rękę i pociągnęła ją w stronę drzwi balkonowych.

 - Czekaj, czekaj… - zaczął Liam wodząc wzrokiem za dziewczynami, które niemal śmignęły przez pokój gościnny - przed chwilą ktoś z impetem otworzył drzwi, chwilę później usłyszałem głos Louisa i jakieś łkanie, chyba Hann się rozpłakała… Chwilę później moja i twoja dziewczyna zaczynają mówić po polsku, a potem łapiąc się za ręce jak lesbijki wychodzą na balkon. Jakby tego było mało, ja tu sobie leżę a Joker leży mi na brzuchu i żuje sznurek przy kapturze mojej bluzy… Co to się do cholery dzieje?!

 - Nie wiem… ale przydałoby się jakieś żarcie na ukojenie nerwów - westchnął Niall - tylko co ja zrobię z tą jajecznicą…

***

Szedł korytarzem, nerwowo ściskając w dłoni paczkę papierosów. Szybkim krokiem minął drzwi do łazienki i otwarte drzwi do jednego z pokoi. Nagle jakby coś go tchnęło i cofnął się o parę kroków. W pokoju Harrego, tuż przy łóżku leżała czarna, skórzana torebka z długim paskiem na ramię i srebrnymi klamrami. Rozejrzał się nerwowo i upewniwszy się, że nikt go nie widzi wszedł do pomieszczenia. Kucnął przy łóżku, po czym z wielką ostrożnością otworzył torbę. Po przejrzeniu zawartości był w stu procentach pewien, że znaleziona rzecz należy do Hann. Wziął fant pod pachę i po uprzednim, uważnym rozejrzeniu się, przeniósł torebkę do swojego pokoju i położył ją między łóżkiem a komodą, gdyż było to miejsce niewidoczne z korytarza. Wyciągnął z kieszeni dresowych spodni wyświechtaną, oldschoolową, kartonową paczkę klasycznych lucky strike`ów, w której spoczywały już tylko dwa papierosy. Upewnił się, że ma przy sobie zapalniczkę, po czym ponownie ruszył korytarzem i skręcił przed kuchnią w stronę oszklonych drzwi prowadzących na niewielkie patio. Zanim je otworzył odwrócił się, by zobaczyć, czy Harry nie siedzi przypadkiem w salonie. Mimo, że był na niego wściekły nie chciał, by Hazza zrobił coś głupiego, więc wolał mieć pewność, że jego kumpel jest w zasięgu wzroku. Okazało się, że powodów do niepokoju nie było, gdyż Styles siedział na kanapie i oglądał jakiś serwis informacyjny w telewizji. Zayn wyszedł na patio, zamknął za sobą drzwi i oparł się o nie plecami. Jak jeszcze był w pokoju Harrego słyszał deszcz miarowo uderzający o szyby, który teraz przerodził się w nieposkromioną ulewę. Przed zmoknięciem chronił go kawałek spadzistego dachu, który gwarantował odrobinę suchego miejsca tuż przy ścianach. Otworzył paczkę i wyciągnął z niej fajkę, po czym próbował ją odpalić. Zadanie to zdecydowanie utrudniały podmuchy wiatru i jego dygoczące z zimna ręce, odsłonięte przez koszulkę z krótkim rękawem. Gdy w końcu uporał się z problemem, przytknął papierosa do warg, zamknął oczy, mocno się zaciągnął i odsunął fajkę od ust chwytając ją kciukiem i palcem wskazującym, następnie wypuścił z nozdrzy gęsty dym i westchnął z ulgą.

 - Tego mi było trzeba - szepnął wodząc wzrokiem za rozpływającym się w powietrzu papierosowym dymem.

A teraz trzeba pomyśleć, na cholerę mi ta torebka? Mogę ją oddać, tylko jak to zrobić tak, żeby oddać torebkę bezpośrednio w jej ręce? W tym mieszkaniu jest teraz pełno osób, otworzyć mi może każdy i powiedzieć, że jej przekaże, a ja chcę z nią pogadać… Chyba nie będę miał wyjścia i będę musiał próbować się przedrzeć przez Liama, Nialla, Louisa, Yv i Karo. Swoją drogą, Louis długo nie wraca, miał ją tylko odwieźć… Mam nadzieję, że nie korzysta z kłótni między mną i Harrym, w końcu był dzisiaj taki do bólu słodki, uroczy i pomocny… No i co zrobić z Harrym? Zapunktował tym, że zaczął się zachowywać jak nie przymierzając jakiś Romeo, choć z drugiej strony… Może Hann by się na to nie złapała, gdybym to ja wcześniej nie spieprzył sprawy. To było głupie, ale wściekłem się, gdy zobaczyłem dziewczynę, która mi się podoba w koszulce mojego kumpla i skąpych majtkach, które ta koszulka ledwo zasłaniała. Chciałem żeby obudziła się dzisiaj obok MNIE, w MOJEJ koszulce, w MOIM pokoju, w MOIM łóżku, w MOICH objęciach… Co ona w nim widzi, przecież na początku prawie w ogóle się nią nie interesował. To ja ją pierwszy zagadałem wtedy w studiu, to ja zorganizowałem pierwsze spotkanie naszej paczki… Gdyby nie ja, nawet by Harrego bliżej nie poznała, a teraz on skacze wokół niej, a ona jest zachwycona, no kurwa pięknie. Z jednej strony wczorajsza zabawa to był głupi pomysł, ale z drugiej… Miałem okazję zrobić coś, żeby zobaczyła we mnie faceta, którego ona tak niesamowicie pociąga i tym samym pieprznąć w kąt łatką tylko i wyłącznie milutkiego kolegi. Ten pocałunek był świetny, pamiętam delikatny i przyjemny zapach jej perfum, owocową pomadkę na jej ustach i delikatne dłonie nieśmiało zarzucone na moje barki… I to spojrzenie, kiedy przyciągnąłem ją do siebie, moja pewność siebie i stanowczość podziałały na nią, tylko rano wszystko spieprzyłem, wszystko. Ale nie poddam się… Wytłumaczę jej wszystko jeszcze dzisiaj.

***

 - Dobra, Lou pojechał, więc mogę wam powiedzieć, co się stało wczoraj, bo w sumie była umowa, że wszystko zostaje między mną i chłopakami - zaczęła Hann ściskając w dłoniach kubek z gorącą herbatą - nie chciałam, żeby słyszał

Wszyscy siedzieli na kanapach i fotelu w salonie, nawet Yv i Karo, które wróciły już z powrotem do mieszkania. Ze zniecierpliwieniem oczekiwali wyjaśnienia zachowania jej i Louisa, które całą grupę znajomych przyprawiło o tak zwane: "What the fuck?!"

 - No więc słuchamy, bo to było co najmniej dziwne - westchnął Liam głaszcząc Jokera drzemiącego na jego kolanach

 - Lou wymyślił, że urządzimy sobie wieczór singli. Była pizza, granie na konsoli aż w końcu pojawił się pomysł na grę w "kamień, nożyce papier". Tylko to nie była ta najprostsza i oczywista wersja tej gry… Grali tylko chłopcy, a po każdej rundzie wygrany całował się ze mną…

 - Ooooo kurna, dobre imprezy macie, następnym razem mnie zaproście! - wrzasnęła Yv, jednak jej zapał nieco ostygł, gdy poczuła łokieć Irlandczyka na swoim brzuchu - dobra, ej, żartowałam - uśmiechnęła się do swojego oprawcy

 - Yv, litości, dajmy Hann mówić - skarcił ją Liam - mów dalej - zwrócił się do starszej z bliźniaczek

 - No więc… Najpierw dwa razy wygrał Zayn i wtedy w Harrym się zagotowało… Potem wygrał Louis, co dodatkowo Harrego wpieniło, no a potem wygrał Harry, ale gdy się z nim całowałam, naburmuszony Zayn nam przerwał i kolejna runda była o to, w czyim śpię pokoju…

 - Serio, zaproście mnie kiedyś! Horan, weź ten łokieć, bo mojego użyję!

 - Całe szczęście, że my nie okazujemy sobie uczuć łokciami - mruknął Liam do Karo - i że nie masz zapędów na całowanie się z całym One Direction, tak jak Yv - dodał, po czym ponownie zwrócił się do Hann - No i kto wygrał tą rundę?

 - Harry… I tu zaczyna się problem…

 - Tylko nie mów, że graliście potem o seks - odparła Yv

 - A co, też byś chciała dołączyć? - warknął Niall

 - Nie kochanie, przecież nie mówię tego wszystkiego poważnie, droczę się z tobą - musnęła wargami jego szyję

 - No, masz szczęście - uśmiechnął się

 - Dacie Hann mówić?! Dziewczyna wyraźnie chce żebyśmy jej wysłuchali i doradzili! - wrzasnął Liam, na co Yv i Niall błyskawicznie się uciszyli - Co się potem stało?

 - Nie wzięłam piżamy, więc Harry dał mi swoją koszulkę. Spałam w tej koszulce i w majtkach… Rano poszłam do łazienki i spotkałam przed drzwiami Zayna. Zmierzył mnie wzrokiem i zapytał co robię, ja mu coś odpyskowałam a on mi coś mniej więcej w stylu "dla Harrego jakoś byłaś milsza" i jeszcze tak beczelnie się przy tym gapił na to, co miałam na sobie, czyli niewiele… - w tym miejscu wyraźnie posmutniała

 - Co za kretyn! - krzyknął Horan podnosząc się z miejsca - Wprawdzie ta wasza zabawa była masakrycznie głupia, ale on przegiął! Tylko… czemu tak zareagował? Wiedziałem, że podobasz się Harremu, ale Zayn nic nie gadał…

 - No właśnie - przytaknął Liam

 - Hann, Zayn mnie kiedyś pytał o ciebie, jak kurzyliśmy na balkonie - wtrąciła nieśmiało Yv

 - Jak to o mnie pytał? - druga z sióstr nie kryła zdziwienia

 - Pytał, czy masz kogoś, albo czy ktoś ci się podoba, ale powiedziałam prawdę, że nie wiem, więc nie będę nic sugerowała, żeby nie robić zamieszania… W sumie to nawet nie była rozmowa, wtrącił to przy okazji zachwalania mi Horana z każdej strony

 - Podziałało, lecisz na mnie! - Niall wyszczerzył się i poruszył brwiami w charakterystyczny dla siebie sposób

 - Wolałabym na tobie robić coś innego, ale to może nie będziemy o tym rozmawiali w towarzystwie

 - Zboki - Liam uśmiechnął się szeroko - Ale wracając do sedna sprawy, mamy już wytłumaczenie dla zachowania Zayna, oczywiście nie mówię, że to go usprawiedliwia, ale wiemy, czemu to, co rano zobaczył tak go wkurzyło i dla zachowania Harrego - podsumował, na co wszyscy twierdząco skinęli głowami

 - Nie żebym coś sugerowała, ale zwróćcie uwagę na to, że najlepiej z nich wszystkich zachował się Lou… Niby nic nie mówił o tym, że podoba mu się Hann, ale jego zachowanie o tym świadczy… Taki troskliwy był i ten czuły uścisk w progu… - zaczęła Karo

 - Ty lepiej wymyśl paragraf na Malika, w końcu będziesz panią mecenas - fuknęła Hann odkładając herbatę, po czym skrzyżowała ręce na klatce piersiowej w geście niezadowolenia - w ogóle… Ja czuję, że Zayn i Harry będą wielce chcieli rozmawiać, tłumaczyć się i tak dalej… Chyba pojadę na parę dni do rodziców, idę spakować rzeczy. Tylko błagam, tylko wy wiecie gdzie będę i nikt poza wami, ok.?

 - Jasne - odparł Liam - parę dni w spokoju i z dala od tej nerwowej atmosfery dobrze ci zrobi

***

Wszedł do domu i rzucił kluczyki na komodę obok wieszaka na ubrania. Przeczesał dłonią włosy by sprawdzić, jak bardzo zmokły. Na jego nieszczęście, te dwa krótkie odcinki z kamienicy do auta i z auta do domu wystarczyły, by deszczówka dosłownie lała się z jego włosów

 - Harry, przyniesiesz mi ręcznik z łazienki? Nie chcę tu wszędzie pokapać - zwrócił się do kumpla wpatrującego się ślepo w telewizor - HAROLDZIE! - wrzasnął, chcąc wymusić na przyjacielu jakąkolwiek reakcję

 - Co… co chciałeś?

 - Mogę cię prosić o ręcznik? Mam mokre włosy

 - Jasne - odparł szatyn, a następnie udał się do łazienki. Po drodze wpadł na Zayna, który właśnie zamykał za sobą drzwi po tym, jak wypalił resztę swojej paczki - Zapytałbym, czy byłeś przewietrzyć swój umysł, ale sądząc po twoim dzisiejszym zachowaniu, nie masz czego wietrzyć - mruknął Harry mierząc bruneta spojrzeniem

 - Masz to czego chciałeś, czyli zapatrzoną w ciebie Hann, więc ode mnie się odczep, jasne? Bo inaczej pogadamy…

 - Haaaaaaaarry! - w domu rozległ się wrzask wyraźnie zniecierpliwionego Louisa

 - Już idę! - odkrzyknął Styles, rzucając Zaynowi ostre spojrzenie, po czym udał się do łazienki

 - Coś długo ją odwoziłeś… - zaczął Malik wkraczając do salonu, który nie był w żaden sposób oddzielony od przedpokoju, gdzie stał Louis

 - Kretynie, dziewczyna się przez ciebie popłakała, a ty czepiasz się wszystkich, tylko nie samego siebie, pomyśl logicznie… Gdybyś był taki świetny, za jakiego się uważasz Hann siedziała by tu jeszcze z nami i świetnie spędzała czas. Tylko wiesz… Nie ma jej tu, więc chyba coś nie gra, prawda?

 - Ach tak i ty jak przystało na przyjaciela, koniecznie i dobrodusznie musiałeś ją pocieszyć?

 - Owszem… Widzę, że jest ci to obce, ale uwierz mi na słowo, przyjaciele robią takie rzeczy. Poza tym, nawet gdyby Hann mi się podobała, to jest jeszcze coś takiego jak przyjaźń między mną a resztą z was, ale widzę, że to też jest ci obce… Szanowanie kumpli i te sprawy…

 - Etyk się znalazł! Jakoś wczoraj, jak się z nią całowałeś, nie zapaliła ci się żadna czerwona lampka… Więc tobie jak widać bywają obce rzeczy, które sam głosisz, a to się nazywa hipokryzja

 - Fajnie, że wertujesz słownik, ale mam gdzieś, co uważasz. Poza tym ja się wczoraj BAWIŁEM, bo to miała być ZABAWA, tylko wy urządziliście sobie jakiś samczy pojedynek i spieprzyliście naszą przyjaźń z Hann i dziewczynami!

 - Dobra, mam was obu dosyć - mruknął, po czym skierował się w głąb korytarza do swojego pokoju.

_____________________________________________

Jest krótka, aczkolwiek wydaje mi się, że treściwa dwunastka. Długo się za nią zabierałam, pisałam po trochę, ale koniec końców coś tam wytworzyłam. Po raz pierwszy piszę opowiadanie, na które mam pomysł sięgający dalej, niż 3-4 rozdziały, także blog chyba szybko nie umrze :D Zachęcam do komentowania, bo to naprawdę zachęcające dla mnie i dzięki temu chętniej piszę :) To tylko chwila uderzania w klawiaturę, a potrafi przynieść wielką motywację :)

Nie przedłużając, kończę, także...

ENJOY & do następnego rozdziału! <3